İncelikler yüzünden | 14

-Yorgunluk,küskünlük var. Kan kırmızı olmuş gözlerimde hayatın aldığı intikamın hatıraları okunsa da dervişin de dediği gibi hayata karşı atacak kurşunumuz kalmadığında süngümüzle savaşacaktık. Kurşun bitti, süngü düştü, yorulana kadar yumruklarımı salladım. Aynaya baktığımda yüzüm sarı ile siyah arasında garip bir kavrulmuş renk almıştı, hayatla savaşmayı bıraktığım yenilgiyi kabüllendiğim köşeye çekildiğim an oldu bu. Hani klasik fotolar vardır, eski bir vosvos sağ şeritte ağır ağır gider, jipse sol şeritte son süratle sollar. İşte daima tek stopu çalışan,üstünde bir batman tozu olan, arkasında daima boş bira şişeleri taşımış o eski Golf bendim. Bir gün çok sıkıldım artık. Hayat denilen tek gidiş dönüşlü yolda ben de gaza basmak istedim. İbreler 240'ı gösterirken arabanın sağa sola çekmesine inat limitleri zorlamaya devam ediyordum. Önüme ansızın çıkan kamyona inat karşı şeridi kontrol etmeden sinyal dahi vermeden sollamaya kalktım. Karşıdan gelen aracı gördüğümde çok geçti artık. Karşı tarafın emniyet şeridine girdim, kırılan sağ dikiz aynamdı. İki tekerim şarampole çıkmıştı ama güçlükle yola yeniden girebildim. Normalde sağ şeride girip yavaşlayıp sakin bir şekilde ilerlemeliydim,dayanamadım. İbre son gösterge olan 240daydı ama çok daha hızlı gidiyordum. Yeniden önüme çıkan başka bir kamyona karşı sol şeride geçtim ama bu sefer atlatamadım. Hayat vurdu bu sefer. Darmadağındım, nasıl oldu ne oldu bilmiyorum ama şeridime geçmiştim. Tükenişin, bitişin yaşayan ölünün elinden geleni yapışının ama yenilişinin resmiydi araba. Artık bir daha asla 90'ın üstüne çıkmayacağım hayat karşısında söz veriyorum. Çok sevdiğim bir büyüğümün Nazım'dan alıntısındaki mısra:

"Alnımı bir kurşun deldi,bütün kanım aktı ama ölmedim."

...Henüz